De Recensent

De dag na de tweede première. Ik constateer een vorm van vermoeidheid bij mijzelf maar ook bij anderen. Een mailtje van een artistiek medewerker van één van de producties ontneemt mij in één keer alle positiviteit die ik in mij heb. De tegenstrijdigheden in de mail maken mij boos. Dat duurt enkele minuten, een zeer opbeurende mail van een trouwe bezoeker keert mijn boosheid en ik kan er weer tegenaan. De geweldige recensie van de openingsvoorstelling How Long is Now van Conny Janssen in de Volkskrant zorgde voor een goede sfeer in het kantoor. Dat was op woensdag 22 augustus, na het lezen van de recensie in de PZC, geschreven door Willem Nijssen, wel anders. Ik ben mij zeer bewust van het feit dat een recensent een voorstelling zowel positief als negatief kan bekritiseren. Een goede recensie kan voor mij daarom ook veel kritiek bevatten. Immers de recensent heeft vanuit zijn vakkennis een bepaalde kijk op de voorstelling en geeft zijn commentaar daarop. Een goede recensie prikkelt, zet aan tot discussie of tot bezoek aan de gerecenseerde voorstelling. En dat ontbeerde nu aan de recensie van Willem Nijssen. Na drie keer lezen vond ik de kern van de kritiek niet en vroeg mij af hoe vaak de heer Nijssen een moderne dansvoorstelling heeft gezien. Wat was ik overigens ontroerd en blij met het uitbundig applaus.