De Openingsavond

Bent u zenuwachtig? Deze vraag werd mij gesteld op de dag van de opening door een journalist van de PZC voor PZC TV. Volmondig kon ik antwoorden: nee ! Op zo’n dag moet je je hoofd koel houden. Lossen eindjes worden aan elkaar geknoopt. Genodigden komen erachter dat ze hadden moeten reserveren en sommigen worden zelfs boos. Immers de heer of mevrouw heeft een bepaalde functie en is toch heel belangrijk. Wellicht hebben zij gelijk (voor zichzelf). Toen ik gisterenavond op de bijeenkomst, voor de opening, alle genodigden weer een hand had gegeven realiseerde ik mij de enigszins bizarre situatie. Immers al deze mensen eten en drinken op onze kosten en gaan ook nog gratis de voorstelling zien. Terwijl op een aantal honderden meters verderop de niet genodigden staan die een kaartje hebben gekocht, maar ook de koffie moeten betalen. Toch constateer ik ook gemengde gevoelens bij mijzelf. Immers een deel van de genodigden heeft al betaald en soms heel veel. Dat zijn onze subsidiënten, de sponsors en vertegenwoordigers van fondsen. Misschien hen volgend jaar op de gebruikelijk wijze een drankje, hapje en de kaarten aanbieden en al die anderen dubbel laten betalen voor het feestje. En een feestje werd het. Na de toespraken , het eten en drinken de prachtige dansvoorstelling How Long is Now. Een ovationeel applaus, veel complimenten en een toost op het festival daarna. En misschien deze week de rekening versturen voor diegenen die geen wezenlijke bijdrage aan ons leveren, een geweldige avond hebben gehad maar hier niets voor hebben betaald………..